به اختيار كه از اختيار بيرون است

حاليا فكر سبو كن كه پر از باده كني

كه چشم از كشف ماهيت، نميبندد تأمل را

با تو اي خشمآور آتشسجاف!

اي خضر پيخجسته مدد كن به همتم

پيش آي گوش دل به پيام سروش كن

دوستان را خبر از چشم پرآبم مكنيد

با اين دو روزهي عمر چهها ميكنيم ما

كه چاره در غم تو، هاي هاي ميداند

زنهار از اين بيابان وين راه بينهايت

ازيرا كه تو آدمي را نماني!

جمله خاصيت مرا چشم اندرست

كه دارم خلوتي خوش با خيالش

خون خورم بيچشم مستت گر شرابم آرزوست

رو در آن آر و به كس هيچ مگوي

همي دانم كه درمانم تويي بس

گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نكنيم

غم هجران تو را چاره ز جايي بكنيم

با دو منزل كه يكي وصل و يكي هجران است

عجب كاري براي مردم بيكار پيدا شد!

تا داد خود از كهتر و مهتر بستاني

نگهي باز كن كه منتظريم

دردمند اينچنين محتاج درمان شماست!